داستان انتقال دیمیتری برنامه نویس به آمریکا

ما یک سری مطالب ویژه در مورد نقل مکان برنامه نویسان از اوکراین، بلاروس و روسیه به کشورهای دیگر را ادامه می دهیم. توسعه دهندگان به شما می گویند که چگونه در خارج از کشور کار پیدا کنید، نقل مکان کنید و به صورت محلی سازگار شوید. ششمین قهرمان ما توسعه دهنده دیمیتری از شهر اوکراینی Zaporozhye است. در سال 2015 به آمریکا نقل مکان کرد. من از شهر زاپوروژیه اوکراین آمده ام. در جوانی تصمیم گرفتم برنامه نویس شوم، اگرچه پدرم من را دلسرد کرد. پدر و مادرم به من توصیه کردند که درس بخوانم تا برقی شوم، زیرا این حرفه همیشه به کارم می آید. اما من برای تحصیل برنامه نویسی در آکادمی دولتی Zaporozhye رفتم. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، حدود یک سال در Zaporozhye کار کردم، سپس به کیف نقل مکان کردم. در کیف، من در چند شرکت کار کردم که آخرین آنها شرکت برون سپاری EPAM بود.

در حال حرکت

چندین سال پیش، EPAM شروع به انتقال دفتر اوکراینی خود به جمهوری چک کرد. اروپا مرا جذب نکرد. فکر می‌کردم اگر بخواهم جابه‌جا شوم، به آمریکا خواهد رفت. اولویت های من هنگام انتخاب کشور برای جابجایی، کار جالب و حقوق بالا بود. چرا می گویم کار جالبی در آمریکا است؟ بله، زیرا همه پروژه های جالب از آنجا "رشد" می کنند. در اوکراین، 95 درصد از شرکت های فناوری اطلاعات به برون سپاری مشغول هستند. همه شرکت های معروف در ایالات متحده آمریکا (فیس بوک، آمازون، گوگل) سرچشمه گرفته اند. در ایالات متحده می توانید افرادی را ملاقات کنید که می دانند و می توانند کارهای بیشتری انجام دهند. من برای جابجایی در EPAM درخواست دادم و برای چند پروژه مصاحبه کردم. از جمله در یک پروژه مالی - من قبلاً روی پروژه مشابهی کار کردم. یعنی من به ایالات متحده نقل مکان کردم، اما به کار در EPAM در پروژه ای برای بانک سوئیس UBS ادامه دادم. EPAM تیم جابجایی خود را دارد. برای من در سفارت وقت مصاحبه گذاشتند و هزینه سفرم را هم پرداخت کردند. قیمت بلیط برای دو نفر حدود هزار دلار است. در ماه اول، آنها برای من خانه ای در شهر جرسی اجاره کردند - حدود 4.5 هزار دلار بود، و همچنین هزینه کرایه ماشین را پرداخت کردند. ماهی 150-200 دلار برای پارکینگ می دادم. کل این حرکت 8000 دلار هزینه داشت. 10000 دلار هم به من وام دادند. بدون این پول کار سختی است.

مستندات

به طور کلی، سیستم مهاجرت ایالات متحده کمی خراب است. زمانی که دولت سهمیه ویزا را معرفی کرد، فرض بر این بود که آنها می‌خواهند بهترین‌ها را وارد کنند، اما در واقع آنها شروع به واردات ارزان‌ترین‌ها کردند - کسانی که مایل بودند زیر دستمزدهای بازار تحت به اصطلاح "توافق ضمنی" کار کنند. این توافق به این صورت است که فردی با حقوق کم به آمریکا منتقل می شود، بعداً به او گرین کارت می دهند و سپس به «نان مجانی» می رود. هر سال در ماه آوریل، سهمیه ویزای کار H-1B باز می شود (به عنوان مثال، حدود 65 هزار ویزای کاری در سال). شرکت های برون سپاری این سهمیه را به معنای واقعی کلمه ظرف یک هفته پر می کنند. این عمدتا توسط شرکت های بزرگ هندی و بسیار کمتر توسط شرکت های برون سپاری اوکراینی، روسیه و بلاروس استفاده می شود. علاوه بر ویزای H-1B گزینه دیگری برای جابجایی وجود دارد - جابجایی تجاری داخلی. به عنوان یک راه گریز برای دور زدن ویزای H-1B استفاده می شود، اما برای کارمند چندان مفید نیست. در H-1B می توانید شغل خود را تغییر دهید، اما در ویزای L نمی توانید. این ویزای جابجایی توسط بسیاری از شرکت های موجود در بازار استفاده می شود. با توجه به شرایط کار در EPAM، صدور گرین کارت یک سال پس از انتقال آغاز می شود. حدود 2 سال و 8 ماه طول کشید تا گرین کارت گرفتم. پس از اخذ گرین کارت به دلیل اینکه در آن زمان از نظر روحی و جسمی بسیار خسته بودم، کارم را رها کردم. یکی دو ماه استراحت کردم، بعد دنبال کار در بازار آزاد گشتم.

تغییر شغل

یافتن شغل در بازار آزاد ایالات متحده بسیار دشوار است؛ اینجا اوکراین نیست. به عنوان مثال در اوکراین، شما رزومه خود را برای ده شرکت ارسال می کنید، حداقل پنج شرکت شما را برای مصاحبه دعوت می کنند و حداقل دو نفر به شما پیشنهاد می دهند. در ایالات متحده آمریکا، همه چیز اینطور نیست: رقابت بسیار بالا است، در اینجا شما باید دانش خوبی از علوم کامپیوتر، الگوریتم ها، ساختارهای داده داشته باشید، در طول مصاحبه به شما وظایفی می دهند - شما باید برنامه ای را درست در Google Doc بنویسید. و آن را با مصاحبه شونده در میان بگذارید. قبل از مصاحبه شروع به حل مسائل کردم. برای ورود به یک دفتر خوب در ایالات متحده، باید حداقل صد مشکل را حل کنید و چندین ماه زمان صرف کنید. من دقیقا همین کار را کردم. از 100 رزومه ارسال شده، 5 شرکت من را برای مصاحبه دعوت کردند. در نتیجه، من با یک شرکت کوچک کار کردم که با بلاک چین کار می کند. این واقعیت که دفتر این شرکت در ویرجینیا، در نزدیکی موسسه پلی تکنیک ویرجینیا و دانشگاه ایالتی قرار دارد، جذب من شد . زندگی در اینجا ارزان است، دور از شهرهای بزرگ، 4 ساعت رانندگی از واشنگتن. من در شهر ردفورد زندگی می کنم، مرکز منطقه شهر بلکسبورگ است، مرکز مالی کوچک این قلمرو. من یک خانه کامل اینجا را با قیمتی برابر با یک آپارتمان یک خوابه در نیوجرسی اجاره کردم. همه چیزهای دیگر اینجا هم ارزان تر است.

مسکن

خانه ای در نیوجرسی به قیمت 1400 دلار اجاره کردیم. ما در یک کلبه دو طبقه زندگی می کردیم - هر کدام با 4 آپارتمان. این مجموعه شامل 20 خانه بود. در اوکراین، زندگی در یک شهر بزرگ جالب است. در ایالات متحده آمریکا همه چیز متفاوت است: زندگی در شهرهای بزرگ بسیار بسیار گران است. در اولین روز ما در ایالات متحده، یکی از دوستان ما را به منهتن، گران ترین منطقه نیویورک برد. من فکر کردم همه چیز باید در آنجا متفاوت باشد، خیلی باحال. ما 100 دلار در بار نشستیم، فقط آبجو نوشیدیم و بال خوردیم. بعد فکر کردم: چرا اینقدر گران و ناخوشایند است؟ زیرا این بارها سهم شیر از درآمد خود را برای اجاره بسیار گران می پردازند. آپارتمان ها در منهتن کوچک هستند و مالیات ها بیشتر است. به همین دلیل است که آمریکایی های ثروتمند از شهر خارج می شوند.

حقوق و دستمزد

من با حقوق 85 هزار در سال به آمریکا نقل مکان کردم. او درآمد خالص 5.5 هزار دلار در ماه دریافت کرد. من حدود 12 درصد از درآمدم را مالیات پرداخت کردم. در نیوجرسی، گرفتن 5.5 هزار دلار سود کمتری نسبت به گرفتن 3-4 هزار دلار در کیف دارد. وقتی EPAM را ترک کردم، در حال حاضر حدود 100 هزار در سال درآمد داشتم. الان سالی 155 هزار دلار درآمد دارم (ماهیانه 10 هزار دلار پس از کسر مالیات)، اما باید در نظر بگیریم که در منطقه ارزانی زندگی می کنم. اگر در سیلیکون ولی زندگی می کنید، باید سالانه حدود 250 هزار دلار درآمد داشته باشید، شاید بیشتر. من به لطف این واقعیت که مسکن ارزان داریم، پس انداز می کنم. دستمزد خانواده ما 3 هزار دلار است.

مالیات

چندین نوع مالیات در ایالات متحده وجود دارد. مالیات فدرال وجود دارد - مترقی است، یعنی به درآمد بستگی دارد. مالیات بعدی مالیات دولتی است: من 5 درصد می پردازم، این مالیات برای همه ساکنان ایالت یکسان است. بعد سیستم مالیات شهری است، مالیات بر فروش (مشابه مالیات بر ارزش افزوده) وجود دارد، مالیات بر املاک وجود دارد: سالانه باید درصدی از ارزش بازار خانه خود را بپردازید. در ویرجینیا ارزان است؛ برای یک خانه حدودا 250 هزار دلاری باید 1.5 هزار دلار در سال بپردازید. در سطح درآمدم، حدود 18 درصد مالیات پرداخت می کنم. اگر خانه شخصی دارید، باید مالیات ملک را نیز بپردازید.

فرهنگ کار

رقابت در ایالات متحده آمریکا زیاد است، خداحافظی با مردم در محل کار بسیار آسان تر از اوکراین است. سبک ارتباط با کارکنان به شرکت بستگی دارد. اگر یک بانک قدیمی باشد، بوروکراسی زیادی وجود دارد. اگر این یک استارت آپ است، پس همه چیز بسیار شفاف است. فضای استارت آپی را خیلی دوست دارم. به طور کلی، آمریکایی ها بیشتر از اوکراینی ها کار می کنند. افراد زیادی در ایالات متحده آمریکا هستند که در تعطیلات آخر هفته کار می کنند. آمریکایی ها سخت کوش ترند. در محل کار، به عنوان یک قاعده، مردم بسیار متنوع هستند. آمریکایی های سفیدپوست، سرخپوستان، آمریکایی های آفریقایی تبار. فضای شخصی، خصوصیات شخصی و مواردی از این دست در اینجا محترم است. به عنوان مثال، من یک حادثه در محل کار را به یاد دارم که هرگز در اوکراین اتفاق نمی افتاد. پسر جوانی در حال استعفای شغلش بود و طی یک تماس با زوم درخواست دعا برای پایان کارش کرد. این در اینجا کاملاً عادی است، هیچ کس چیزی علیه آن نگفته است.

ارتباط

ارتباط شخصا برای من سخت است. اخیراً ما به سختی با کسی ارتباط برقرار می کنیم. اکنون شرایط به دلیل قرنطینه پیچیده شده است. پیش از این، ما عمدتاً با مهاجران اوکراینی در ارتباط بودیم. من اکثراً هندی، اوکراینی و روسی سرکار دارم. همسرم یک دوره زبان انگلیسی گذراند و در آنجا با زنان مکزیکی آشنا شد. ما همچنان با دوستان خود از دیاسپورای اوکراینی در اینترنت ارتباط برقرار می کنیم. ما برنامه ای برای یافتن دوستان آمریکایی داریم، اما تا کنون خوب پیش نمی رود. به طور کلی، مردم اینجا کاملا دوستانه و اجتماعی هستند. یک بار وقتی در یک جیپ در جنگل گیر کرده بودیم، سعی کردیم با محیط بان ها تماس بگیریم، آنها ما را به 911 هدایت کردند. فکر کردم احمقانه است که در مورد چنین موضوعی با آنجا تماس بگیرم. در نتیجه ما در فیس بوک نوشتیم و دوستان آمریکایی آمدند و ما را بیرون کشیدند. یک آمریکایی به من گفت: "تا زمانی که مطمئن نباشیم تو رفته ای، اینجا را ترک نمی کنیم." بنابراین سیستم کمک متقابل در اینجا کار می کند. این من را بسیار شگفت زده کرد. اتفاقاً یک واقعیت جالب این است که هزینه کار آتش نشانان به طور کامل از محل کمک های مالی پرداخت می شود. این نمونه ای از خودسازماندهی جامعه است. آمریکایی ها به عنوان یک ملت وظیفه شناس تر از جامعه ما هستند.

اوقات فراغت

رفت و آمد در ایالات متحده ارزان است، بنابراین سفر به اینجا جالب است. این ایالت دارای جنگل ها و رودخانه های زیادی است. من برای خودم یک حمام در خانه ساختم. من یک کار کم تحرک دارم و کمرم مشکل دارد، بنابراین یک میز ماساژ در حمام وجود دارد. من یک سالن بدنسازی در طبقه همکف خانه ام دارم. زندگی در ایالات متحده آمریکا تجربه بسیار خوبی است. زندگی در اینجا بسیار راحت است، چیزهای کوچک زیادی وجود دارد که به سرعت به آنها عادت می کنید. شما باید در فرهنگ آمریکایی زندگی کنید، اگر فقط به این دلیل که بسیار متفاوت از فرهنگ اروپایی است.