چرا برای کار از راه دور آماده نبودیم و چگونه به خودمان کمک کنیم

اگر در آغاز همه‌گیری، تقریباً همه کارمندان ادارات به اتفاق آرا از فرصت کار در خانه خوشحال بودند، پس شش ماه بعد همه چیز دیگر چندان خوش‌رنگ نبود. ناگهان معلوم شد که در دفتر راحت تر است و می توانید با همکاران خود به صورت زنده چت کنید، فوتبال روی میز بازی کنید و غیره (این لیست را می توان برای مدت طولانی ادامه داد). در این متن به تحلیل این می پردازیم که چرا افراد آماده کار یا تحصیل در خانه نبودند و به شما خواهیم گفت که چگونه به خودتان کمک کنید.

تحقیق چه می گوید: آیا فرسودگی شغلی و کار از راه دور مرتبط هستند؟

بر اساس یک مطالعه ملی جدید از مرکز تحقیقات پیو، اکثر آمریکایی‌هایی که از راه دور کار می‌کنند، حتی پس از پایان بحران کرونا نمی‌خواهند به دفتر خود بازگردند. اما معلوم شد که اعداد آنطور که انتظار می رفت جدی نبودند: تنها 54 درصد از پاسخ دهندگان کار از راه دور را در سال گذشته دوست داشتند. این سازمان بیش از 10 هزار آمریکایی شاغل را مورد بررسی قرار داد . از این تعداد، تنها 20 درصد قبل از همه گیری از راه دور کار می کردند. اکنون 71 درصد از آنها وجود دارد. آنها می گویند مشکل اصلی در کار از راه دور بی انگیزگی است. بیش از یک سوم می گویند که اکنون به سختی می توانند انگیزه خود را برای انجام مسئولیت های خود ایجاد کنند. آنچه در ادامه می آید جالب تر است. سازمان جهانی بهداشت در سال جاری رسماً تشخیص داد که فرسودگی شغلی در کار از راه دور به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است. در کار از راه دور به دلیل نبود فضای مناسب و تعادل بین کار و زندگی شخصی، درجاتی از فرسودگی شغلی در 80-90 درصد کارکنان مشاهده می شود. طبق یک مطالعه گالوپ ، بیش از 30٪ فرسودگی شغلی کامل را تجربه می کنند .

چرا کار کردن از خانه برای ما سخت است؟

اگر چندین سال است که در خانه کار یا تحصیل کرده اید، یعنی حتی قبل از همه گیری، احتمالاً مشکل سازگاری با کار از راه دور را نداشته اید. در غیر این صورت، تا حدی احساس کرده اید که چقدر سخت است که خود را به کار در خانه عادت دهید. و این ناشی از عوامل زیادی است. یولیا تکاچنکو، روان‌درمانگر با جزئیات بیشتری می‌گوید: اولین عامل این است که ما به شرایطی عادت می‌کنیم که روزمان را می‌سازد : سفر به مطب، استراحت قهوه و غیره. وقتی به کار از خانه روی می آوریم، باید آن را از ابتدا بسازیم. هنگامی که روش معمول وجود از بین می رود، این از قبل برای شخص استرس زا است، و همچنین یک تغییر جهانی مانند قرنطینه وجود دارد. وقتی به دفتر رفتیم، حداقل بین کار و استراحت تفاوت جزئی داشتیم. وقتی در خانه می مانیم، خودمان باید تلاش کنیم تا بین کار و استراحت تفاوت قائل شویم. طبیعتاً این مهارت بلافاصله شکل نمی گیرد ، به این معنی که تا زمانی که این اتفاق نیفتد ، برنامه کاری "شناور" است. مثلاً کمی دیرتر بیدار شدم، دیر کار کردم و برنامه‌ام دیرتر شروع به حرکت کرد. عامل دوم این است که خانه بسیاری از افراد برای کار مناسب نیست ، یعنی دفتر جداگانه ای وجود ندارد که بتوانند در آن بی سر و صدا کار کنند. بسیاری از افراد چندین نفر را در یک آپارتمان یک اتاقه زندگی می کنند، جایی که امکان ایجاد حتی یک محل کار جداگانه وجود ندارد. قبل از قرنطینه، بخش خاصی از مردم زمان بسیار کمی را در خانه سپری می کردند. و بر این اساس، الزامات خانه می تواند حداقل باشد. وقتی فردی دائماً در یک آپارتمان یا خانه ضعیف است، با ناراحتی روبرو می شود. به هر حال، این اغلب نشان می دهد که مسکن با نیازهای عادی انسان سازگار نیست. عامل سوم ارتباطات اجتماعی است . انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند. برای مشاغل مختلف، مؤلفه اجتماعی کار وزن متفاوتی دارد. به عنوان مثال، برای برخی افراد، کار در دفتر و کار در خانه تفاوت چندانی از نظر ارتباطی ندارد. برای بخش دیگری از مردم، مهم است که بتوانند با یک همکار در کنار قهوه صحبت کنند، این به فرد احساس مشارکت می دهد. هنگامی که چنین ارتباطات اداری ناپدید می شود، ممکن است فرد متوجه شود که ارتباط یکی از انگیزه های کار بوده است. سپس فرد با کارهایی که ممکن است واقعاً دوست نداشته باشد، تنها می ماند. یعنی «خوبی‌های» ارتباطات اداری ناپدید می‌شوند. من می گویم فرسودگی شغلی به دلیل دورکاری اتفاق نمی افتد، بلکه به این دلیل است که ناگهانی اتفاق افتاده است. ناگهان مجبور شدم زمان زیادی را در خانه بگذرانم. کسانی که قبلاً تجربه کار از راه دور را به ابتکار خودشان داشتند، مرحله انطباق را طی کردند. وقتی مردم برای این کار آماده نمی شدند، به یکباره مشکلات زیادی وجود داشت، اما فرصتی برای تطبیق راحت و تدریجی با آن وجود نداشت.

اگر از راه دور هستید چگونه به خود کمک کنید؟

همانطور که کار شما در دفتر ساختار یافته بود، می توان آن را در خانه نیز ساختار داد. خواب با کیفیت خود را سازماندهی کنید. توصیه های اولیه: به رختخواب بروید و همزمان بیدار شوید، گوش بند بخرید، ماسک خواب بخرید اگر نور یا همسایه های پشت دیوار شما را اذیت کرد. اگر به اندازه کافی نخوابیم، هیچ فعالیت یا ارتباط دلپذیری کارساز نخواهد بود. روز کاری خود را به تدریج نظم دهید. درست مانند خواب، شما باید هر روز تقریباً در یک زمان مشخص کار را شروع و به پایان برسانید. شما می توانید نوعی مراسم را معرفی کنید تا به شما در ایجاد حالت کاری کمک کند. به عنوان مثال، تغییر لباس اداری. از یک طرف، شما خود را یک چارچوب زمانی سازماندهی می کنید، از سوی دیگر، یک چارچوب بصری. سعی کنید لپ تاپ را در پایان روز کاری روی میز خود بگذارید و دیگر به آن دست نزنید. وقفه های کاری را در برنامه خود بگنجانید. استراحت در زمان استراحت باید استراحت باشد. در خانه هنگام استراحت، وسوسه رفتن به شستن لباس و شستن ظرف ها وجود دارد. به نظر می رسد داریم دنده ها را عوض می کنیم، اما خستگی همچنان جمع می شود، زیرا تکالیف استراحت نیست، کار است. بهتر است با کسی صحبت کنید یا بیرون قدم بزنید. فعالیت بدنی را در برنامه خود بگنجانید. به عنوان مثال، اگر در مورد کار با افسردگی صحبت کنیم که می تواند به فرسودگی شغلی تبدیل شود، اولین قدم فعال سازی رفتاری است. یعنی فرد باید بیشتر شروع به حرکت کند و در حالت ایده آل فعالیت بدنی داشته باشد: دویدن، تمرین در باشگاه یا در خانه، یوگا، شنا یا فقط گرم کردن بدن در خانه. تاثیر ورزش بر مغز ما مشابه تاثیر مصرف داروهای ضد افسردگی است. انسان انرژی بیشتری دارد و احساس بهتری دارد. در آخر هفته استراحت کنید. می توانید در خانه بمانید یا می توانید به طبیعت بروید یا با دوستان خود ملاقات کنید. البته، تجربیات مختلف به شما کمک می کند تا تغییر دهید. اما درک این نکته نیز مهم است که می‌توانید در خانه هم استراحت کنید، فقط این است که بسیاری از مردم عادت ندارند فقط در خانه استراحت کنند: این به معنای انجام کاری خوشایند و غیر مرتبط با نتیجه است. آیا روش های خود را برای کار از راه دور موثر دارید؟ به اشتراک گذاری آنها را در نظرات ؛)