Kaedah [bab 1]

Pengaturcara pernah menghasilkan konsep pengaturcaraan berorientasikan objek, yang membolehkan kami mencerminkan objek domain yang kami gunakan dalam kod program. Bersama-sama kita akan mula membiasakan diri dengan asas konsep ini, mempelajari objek, kelas dan kaedah dalam bahasa Java dan melihat dengan contoh praktikal cara menciptanya, cara ia berfungsi dan bagaimana ia boleh digunakan. Kaedah Dalam artikel pendek ini kita akan bercakap tentang apa itu kaedah, apakah kaedah yang ada dan untuk apa ia digunakan. Kaedah pada asasnya ialah sekeping kod yang melakukan beberapa tindakan, dengan kata lain, kaedah ialah blok kod yang melakukan beberapa kerja dan dipanggil sesuatu. Kod boleh laku dalam kaedah adalah dalam kurungan kerinting, dan pada mulanya terdapat baris tertentu yang ditulis, yang terdiri daripada beberapa perkataan dan kurungan. Mari kita lihat dengan lebih dekat bahagian mana yang terdiri daripada baris ini.

public static void main(String[] args)
private static boolean checkRange(int income)
private static int calculateCharges()

Pada mulanya terdapat sama ada perkataan peribadi atau perkataan awam - ini adalah apa yang dipanggil pengubah suai akses , yang menentukan dari mana kaedah ini boleh dipanggil. Terdapat 4 jenis pengubah akses : 1) awam 2) peribadi 3) dilindungi 4) – Jenis keempat, di mana tiada pengubah akses. Kemudian kita akan melihat cara pengubah suai akses mempengaruhi ketersediaan kaedah dalam kod, tetapi buat masa ini mari kita ingat apa perkataan pertama ini. Perkataan kedua dalam semua kaedah kami ialah perkataan statik . Kaedah mungkin mempunyai atau mungkin tidak. Kami juga akan membincangkannya sedikit kemudian, tetapi buat masa ini mari kita ingat bahawa ia boleh berlaku. Perkataan ketiga ialah sama ada beberapa jenis data ( int atau boolean seperti dalam contoh di atas) atau kata kunci void . Kaedah sentiasa mempunyai perkataan ketiga ini, kita juga akan membincangkannya sedikit kemudian. Apa yang akan kita bincangkan sekarang ialah nama kaedah , dalam kes ini perkataan keempat. Tetapi anda faham bahawa jika tiada perkataan statik (yang mungkin tidak wujud), maka nama kaedah akan menjadi perkataan ketiga, mungkin belum ada pengubah akses, maka nama kaedah akan menjadi perkataan nombor dua. Apabila anda menulis kod anda, anda boleh memberikan mana-mana nama kaedah , asalkan ia mencerminkan intipati kaedah yang dilakukan. Memandangkan kaedah melakukan beberapa tindakan, adalah wajar tindakan ini hadir dalam namanya. Kaedah di Jawa biasanya dinamakan dengan huruf kecil, dan jika nama kaedah terdiri daripada beberapa perkataan, maka tulis semua perkataan bersama-sama, kedua dan setiap perkataan seterusnya bermula dengan huruf besar, dan program mesti mempunyai sekurang-kurangnya satu kaedah dinamakan utama, kerana ia adalah pelaksanaan program bermula dengan kaedah ini. Satu lagi komponen penting kaedah ialah kurungan . Ia mungkin mengandungi parameter yang dipanggil . Ini ialah jenis dan nama pembolehubah yang boleh dihantar ke kaedah dan yang kemudiannya akan digunakan di dalamnya. Mungkin tiada parameter dan kemudian kurungan ditulis kosong. Mungkin terdapat satu parameter, seperti dalam contoh kami (jenis pembolehubah dan namanya), atau mungkin terdapat beberapa parameter (dipisahkan dengan koma). Kami akan bercakap tentang parameter secara terperinci dan secara berasingan. Buat masa ini, anda hanya perlu tahu bahawa kaedah boleh memilikinya. Nama kaedah dan set parameter yang dihantar kepada kaedah itu dalam susunan tertentu dipanggil tandatangan kaedah. Perlu diingatkan bahawa susunan parameter juga penting; jika parameter diluluskan dalam susunan yang berbeza, maka ia akan menjadi kaedah yang berbeza. Jadi, kami mula membiasakan diri dengan kaedah dan menyedari bahawa kaedah itu- ini ialah serpihan tertentu kod program yang mempunyai beberapa sifat dan nama yang kaedah ini boleh dipanggil daripada kod lain. Dalam artikel seterusnya kita akan bercakap tentang parameter kaedah.