Chciałbym zwrócić uwagę wszystkich, którzy uważają, że kurs Javarash wymaga zbyt wiele czasu i wysiłku (pieniędzy)! Dla mnie zadanie nauczenia się Javy w 1 rok (tak sobie to postawiłem) było utrudnione przez obecność dwójki dzieci (0,5 roku i 4 lata), brak pracy w tamtym czasie i, jak się wydawało, dla mnie głównym problemem był wiek – 35 lat. Dla czystości opisu trzeba powiedzieć, że były też zalety - wykształcenie w postaci dyplomu z fizyki, doświadczenie na stanowisku administratora systemów, doświadczenie w tworzeniu stron internetowych (HTML + CSS), plus 5 lat doświadczenia w dużej firmie telekomunikacyjnej, jako kierownik działu eksploatacji miejskiej sieci internetowej. Niemniej jednak zasadniczo nie było żadnego bezpośredniego doświadczenia w programowaniu poza podstawowym w szkole i TurboPascalem na uniwersytecie. Inspiracją była dla mnie, po pierwsze, utrata pracy, a po drugie, poszukiwania bloga pewnego „kolegi w nieszczęściu ” . Nie od razu, ale trafiłem na Javarash - gdzieś pod koniec stycznia 2015 i jedziemy dalej... Mniej więcej na początku zajęć kupiłem Filozofię JavyBruce'a Eckela. Do kwietnia ukończono pierwsze 10 poziomów i rozwiązano prawie wszystkie problemy, potem była promocja na Javarash, w związku z którą wykupiono subskrypcję (swoją drogą wydaje się, że za to, że wszystkie problemy zostały rozwiązane, zniżka wyniosła kolejne 20 USD więcej). Do sierpnia ukończono około 23–25 poziomów, jednak zadania zostały już rozwiązane aż do poziomu 20. Wziąłem 2-tygodniowy urlop i ustaliłem datę rozmowy kwalifikacyjnej z w zasadzie jedyną dużą firmą w moim regionie. Ponieważ wcześniej została opracowana przybliżona lista pytań, a ja intensywnie przygotowywałem się do teorii, potem rozmowa techniczna przebiegła dobrze (około 40 minut na Skype), drugim etapem było napisanie zadania testowego, a sam stack technologiczny mnie przeraził. JSF + Primefaces, Hibernate, Java7, PostgreSQL, Glassfish, z JUnit i Maven jako dodatkowe (opcjonalne) wymagania. Musiałem także napisać typową aplikację internetową CRUD „Online Library” z możliwością autoryzacji i zarządzania rolami użytkowników. Nie miałem wtedy praktycznie żadnego jasnego pojęcia o Java EE jednak nie było już odwrotu i w 2 tygodnie udało się zrobić coś co, jak mi się wydawało, spełniało te wymagania, cóż, za wyjątkiem testów jednostkowych. Ku mojemu zaskoczeniu, niemal tego samego dnia, w którym złożyłem zlecenie, oddzwonili do mnie i złożyli ofertę pracy. Więc zostałem juniorem Java. Na razie okres próbny mamy za sobą, wiele zmartwień i wątpliwości za nami, ale po roku mogę powiedzieć, że nigdy nie żałowałem wydanych pieniędzy, czasu, wysiłku, czego i Wam życzę! PS: Tak, a swoją drogą pomimo tego, że sam dostałem pracę już na 20-tym poziomie, to w miarę możliwości nie radzę tego robić, bo 3 miesiące okresu próbnego były dla mnie jednym wielkim stresem. Pierwszym krokiem była nauka Gita w kilka weekendów, ciągle musiałem uzupełniać luki w wiedzy. Pod tym względem Javarash kontynuował kurs aż do zwycięstwa. Oczywiście ukończenie kursu, a następnie znalezienie pracy jest o wiele rozsądniejszym pomysłem, ale moja droga była bardziej kręta.
Dla mnie zadanie nauczenia się Javy w 1 rok (tak sobie to postawiłem) było utrudnione przez obecność dwójki dzieci (0,5 roku i 4 lata), brak pracy w tamtym czasie i, jak się wydawało, dla mnie głównym problemem był wiek – 35 lat. Dla czystości opisu trzeba powiedzieć, że były też zalety - wykształcenie w postaci dyplomu z fizyki, doświadczenie na stanowisku administratora systemów, doświadczenie w tworzeniu stron internetowych (HTML + CSS), plus 5 lat doświadczenia w dużej firmie telekomunikacyjnej, jako kierownik działu eksploatacji miejskiej sieci internetowej. Niemniej jednak zasadniczo nie było żadnego bezpośredniego doświadczenia w programowaniu poza podstawowym w szkole i TurboPascalem na uniwersytecie. Inspiracją była dla mnie, po pierwsze, utrata pracy, a po drugie, poszukiwania bloga pewnego „kolegi w nieszczęściu ” . Nie od razu, ale trafiłem na Javarash - gdzieś pod koniec stycznia 2015 i jedziemy dalej... Mniej więcej na początku zajęć kupiłem Filozofię JavyBruce'a Eckela. Do kwietnia ukończono pierwsze 10 poziomów i rozwiązano prawie wszystkie problemy, potem była promocja na Javarash, w związku z którą wykupiono subskrypcję (swoją drogą wydaje się, że za to, że wszystkie problemy zostały rozwiązane, zniżka wyniosła kolejne 20 USD więcej). Do sierpnia ukończono około 23–25 poziomów, jednak zadania zostały już rozwiązane aż do poziomu 20. Wziąłem 2-tygodniowy urlop i ustaliłem datę rozmowy kwalifikacyjnej z w zasadzie jedyną dużą firmą w moim regionie. Ponieważ wcześniej została opracowana przybliżona lista pytań, a ja intensywnie przygotowywałem się do teorii, potem rozmowa techniczna przebiegła dobrze (około 40 minut na Skype), drugim etapem było napisanie zadania testowego, a sam stack technologiczny mnie przeraził. JSF + Primefaces, Hibernate, Java7, PostgreSQL, Glassfish, z JUnit i Maven jako dodatkowe (opcjonalne) wymagania. Musiałem także napisać typową aplikację internetową CRUD „Online Library” z możliwością autoryzacji i zarządzania rolami użytkowników. Nie miałem wtedy praktycznie żadnego jasnego pojęcia o Java EE jednak nie było już odwrotu i w 2 tygodnie udało się zrobić coś co, jak mi się wydawało, spełniało te wymagania, cóż, za wyjątkiem testów jednostkowych. Ku mojemu zaskoczeniu, niemal tego samego dnia, w którym złożyłem zlecenie, oddzwonili do mnie i złożyli ofertę pracy. Więc zostałem juniorem Java. Na razie okres próbny mamy za sobą, wiele zmartwień i wątpliwości za nami, ale po roku mogę powiedzieć, że nigdy nie żałowałem wydanych pieniędzy, czasu, wysiłku, czego i Wam życzę! PS: Tak, a swoją drogą pomimo tego, że sam dostałem pracę już na 20-tym poziomie, to w miarę możliwości nie radzę tego robić, bo 3 miesiące okresu próbnego były dla mnie jednym wielkim stresem. Pierwszym krokiem była nauka Gita w kilka weekendów, ciągle musiałem uzupełniać luki w wiedzy. Pod tym względem Javarash kontynuował kurs aż do zwycięstwa. Oczywiście ukończenie kursu, a następnie znalezienie pracy jest o wiele rozsądniejszym pomysłem, ale moja droga była bardziej kręta.
GO TO FULL VERSION