Java jako hobby

Dzień dobry, drodzy Javarashici i Javarashites! Od dwóch lat uczę się JavaRush i w tym miesiącu zamierzam przedłużyć subskrypcję na trzeci rok (artykuł zaczął się pisać w grudniu 2018). Studia są opóźnione. I pomyślałem, że może ukończenie JavaRush to już nie nauka, a coś innego? Rozpoczynając kurs JavaRush, miałem na myśli inne cele. Przede wszystkim przyjemność. Zawsze chciałem nauczyć się programować i próbowałem się tego nauczyć kilka razy. Fascynowały mnie listy kodów i książki o programowaniu. I poczułem mistyczny podziw dla IDE. Po drugie, zdobycie drugiego zawodu. Sytuacja tutaj nie jest jednoznaczna. Z jednej strony jestem w pełni usatysfakcjonowany swoim obecnym zawodem, jeśli chodzi o otrzymywane pieniądze. A obecne miejsce pracy jest doskonałe. Z drugiej strony zawód nie jest moim ulubionym zajęciem i moje duchowe pragnienia kierują się w stronę programowania. Kolejną kwestią jest to, że programowanie ma dobre perspektywy. A w moim zawodzie z biegiem czasu pozostaną tylko wysoko wykwalifikowani specjaliści. Jestem specjalistą średnio-wysoko wykwalifikowanym, pracy powinno wystarczyć na najbliższe 10 lat. Ale plan B nigdy nie zaszkodzi. W dodatku moja obecna specjalizacja jest na tyle wąska, że ​​jak odejdę, po prostu nie będą mnie zatrudnić nigdzie indziej. Znowu czuję wagę planu B. Po trzecie, programowanie jest nauką ścisłą. A studiowanie nauk ścisłych najlepiej sprzyja rozwojowi myślenia i stanowi doskonałą profilaktykę choroby Alzheimera. Co prawda niektóre badania pokazują, że to nie pomaga (nic nie pomaga), ale jestem dobrej myśli. W końcu nawet jedna nadzieja to znacznie więcej niż nic. Po czwarte, nauka języka Java pomaga znaleźć wspólne tematy do omówienia z synem. Jest także specjalistą AT, choć pisze w C i C++, a interesuje się projektowaniem gier. Osiągnąłem swoje cele i to już nie wystarczy. Nawet jeśli nie mogę pracować jako programista, może wystarczy mi Java jako hobby? Jak wiadomo, ludzie w wolnym czasie od pracy zajmują się hobby dla przyjemności. Myślę, że nauka języka Java, szczególnie przy użyciu JavaRush, może być świetną zabawą. Przynajmniej mi to przynosi. Pewnie dlatego, że kocham łamigłówki. A rozwiązywanie problemów i pisanie programów tworzy świetne łamigłówki. Zatem zmiana pracy nie jest dla mnie jedyną motywacją do nauki. A biorąc pod uwagę wiek, motywacja jest mało prawdopodobna. Czym więc jest dla mnie to badanie? Podejrzewam, że stopniowo staje się to dla mnie hobby. Bo... Hobby pełni tak przyjemne funkcje jak relaks i odpoczynek. Oczywiście rozwiązania problemów rekurencji z książki Laforeta „Java Data Structures and Algorithms” nie można postrzegać w ten sposób. To wywoła śmiech. Ale jeśli potraktujesz odpoczynek jako zmianę aktywności. Co więcej, zmiana na czynność, która sprawia przyjemność, to czemu nie? Wizyta w JavaRush to dla mnie relaks, a nie praca. W każdym razie. Studia w JR zapewniają studentowi krąg społeczny, co jest jednocześnie cechą charakterystyczną tego hobby. Nie powiedziałbym, że komunikuję się aktywnie, ale komunikuję. W tym poprzez zadawanie pytań osobom odwiedzającym witrynę lub udzielanie odpowiedzi na ich pytania. A same artykuły, które piszę dla JR, są także sposobem komunikacji. Możemy więc komunikować się na różne sposoby. Potencjalnie hobby ma tak wspaniałą cechę, jak możliwość monetyzacji. To ten sam przypadek, o którym mowa w powiedzeniu: „Znajdź coś, co kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia”. Nie każda firma, którą lubisz, może przynosić pieniądze, a tym bardziej kwotę, która może Cię nakarmić. Java jest tylko jedną z takich rzeczy. W każdym razie, interesując się Javą, zgromadziłem pewien zasób wiedzy i umiejętności. Można na tym zarobić, podejmując odpowiednią płatną pracę. Lub zdobądź certyfikat Oracle i ucz dzieci technologii informatycznych na poziomie gminnym. Przyniesie mniej pieniędzy, ale będzie doskonałym dodatkiem do Twojej emerytury. Lepiej być zdrowym, szczęśliwym i bogatym niż na odwrót. Nie mam nic do powiedzenia na temat wpływu Javy i JR na zdrowie i bogactwo. Ale jeśli chodzi o poprawę nastroju, to jest to wpływ Javy, bo nauka jej sprawia przyjemność i sprawia radość. Wydawało się, że robisz nudne rzeczy, ale Twój nastrój się poprawiał! Postuluję aksjomat – warto być mądrym. Co to znaczy być mądrym? Oznacza to zdolność myślenia, czyli zdolność do inteligentnego i logicznego rozumowania. Umieć to zrobić, bo sama wiedza, jak to zrobić, nie wystarczy. Oto jestem, znam zasady ruchu drogowego. Ale czasami przechodzę przez ulicę na czerwonym świetle. Okazuje się, że znam zasady, ale nie wiem, jak je zastosować. I jaki pożytek z tej wiedzy w tym przypadku, jeśli nie wiem, jak ją zastosować? Nic. Podobnie jest z myśleniem. Sama wiedza nie wystarczy, trzeba umieć ją zastosować - mądrze i logicznie. I kolejne pytanie, które się tutaj pojawia, brzmi: jak się tego nauczyć? Musimy także ćwiczyć myślenie. Jak? Wśród grup towarzyszy panuje opinia, że ​​nauki ścisłe doskonale się do tego nadają. Programowanie to nauka ścisła. Java bardzo dobrze nadaje się jako język do nauki. Zatem takie hobby rozwinie także myślenie. Swoją drogą, o tym, że Java jest dobra do nauki, więcej na ten temat pisze się w artykule Elleanor Kerry. Nie sposób też nie wspomnieć o grywalizacji nauki z wykorzystaniem JavaRush. Nauka jest interesująca. Nie powiedziałbym, że grywalizacja JR mnie przyciąga i angażuje, ale na pewno ożywia proces uczenia się. Nauka z JavaRush jest wygodna z punktu widzenia wyboru własnego tempa i harmonogramu nauki. W tym sensie hobby może trwać całe życie. I ostatnia rzecz. Ody do specjalności IT słychać z każdego żelazka. Mówią, że to najbardziej obiecujące i dochodowe zawody. Może. Ale jest inny, całkiem rozsądny punkt widzenia. Według niej programista nie jest najbardziej przyszłościowym zawodem . A jeśli tak jest, to co nam pozostaje? W tym przypadku pozostaje nam Java jako hobby! Pozdrawiam, Zielona Żaba.