Cześć! Nazywam się Aleksiej, mam 25 lat i od 2,5 roku pracuję jako programista Java. Pamiętam, że gdy zaczynałem swoją przygodę z IT, nieustannie dręczyły mnie wątpliwości – czy to się uda? I to historie sukcesu innych ludzi dały mi motywację do dalszego działania: jeśli komuś innemu się udało, to ja też mogę to zrobić! Dlatego mam nadzieję, że moja historia pomoże komuś w trudnej, ale wartościowej nauce. Dawno, dawno temu w odległym, syberyjskim mieście... Po ukończeniu szkoły w 2012 roku, podobnie jak wielu moich rówieśników, nie bardzo rozumiałem, co chcę dalej robić i było mi to obojętne. Jedyne co zrozumiałem to to, że muszę zdobyć wyższe wykształcenie (na pewno nie chciałem iść do wojska). Aplikacje zostały rozesłane niemal losowo do różnych uczelni w naszym kraju na różne specjalizacje, a kilka miesięcy później wstąpiłem do NSTU na kierunku Elektroenergetyka i Elektrotechnika. 4 lata w hostelu minęły szybko i przyjemnie – w 2016 roku kończę studia licencjackie i rozpoczynam studia magisterskie. Ale nagle zaczynam rozumieć, że wcale nie chcę tego robić. Po chwili namysłu zdecydowano: chcę zostać programistą! Przecież spędziłem już dużo czasu przy komputerze (zapalony gracz), więc dlaczego nie spróbować spędzić tego czasu pożytecznie i za pieniądze? Szybko zdecydowałem się na język, wyszukując w Google „najlepsze języki programowania” i 13 listopada 2016 r. rozpoczęła się moja podróż! Ogólnie nie miałem dużo czasu, bo... Przestałem uczęszczać na zajęcia na uczelni i już na pierwszych zajęciach (w styczniu) oczekiwano, że mnie wyrzucą. Oznacza to, że w ciągu 2-3 miesięcy musiałem nauczyć się języka od zera i znaleźć pracę. Codziennie od rana do wieczora przeglądałem Google i szukałem wszelkich możliwych informacji na temat Javy. Pobrałem kilka ogromnych książek, przeczytałem artykuły, obejrzałem filmy, ale miałem mętlik w głowie. Czy dobrze pamiętam pierwszy dzień? kiedy zacząłem czytać „Filozofię JAVA”: od pierwszych stron nic nie jest jasne, muszę wszystko przeczytać jeszcze raz kilka razy, ale nie jest lepiej. Już zaczynam wątpić w to wydarzenie, ale wtedy pojawia się ON – JavaRush! Promień światła na końcu tunelu. Jakie to wszystko było proste, jasne i interesujące. Odłożyłem wszystkie książki na bok i całkowicie zanurzyłem się w rozwiązywaniu problemów. Już pod koniec grudnia osiągam poziom 20+. Jednocześnie uczę się podstaw HTML, CSS i GIT. Pierwsze rozdziały książki nie wywołują już takiego horroru i wszystko zaczyna mi się układać w głowie samotnie. A już na początku stycznia 2017 przygotowywałam pierwsze CV i wysyłałam je do kilku firm. Oczywiście trudno było w to uwierzyć, ale wiedza, którą zdobyłem na 22 poziomach w JavaRush wystarczyła, aby zakwalifikować się na staż w dużej firmie fintech (wybierając 10 osób z 97), a jednocześnie zostałem również zatrudniony jako pełnoprawny Junior Developer w drugiej, małej firmie zajmującej się tworzeniem oprogramowania. Tak zaczęła się moja podróż do wspaniałego świata IT. Potem było dużo ciekawych i niezbyt ciekawych rzeczy, skończyło się na tym, że nie skończyłem stażu, zostałem, żeby pracować w małej firmie. To było wspaniałe doświadczenie. Przez 2 lata pracy tam dorastałem na mocnej środkowej pozycji, poznałem wiele nowych technologii, frameworków i narzędzi, moja pensja wzrosła 5-krotnie, liczba pracowników wzrosła z 5 do 30+, poznałem fajnych ludzi, zyskałem doświadczenie w technice. przeprowadzanie wywiadów z młodszymi programistami i mentorowanie ich, doświadczenie w zarządzaniu zespołem. A w grudniu 2018 roku otrzymałam ofertę z banku w Moskwie, której nie mogłam odmówić, ale to już inna historia :) Na zakończenie chcę powiedzieć: Kochani, nie bójcie się dążyć do celu. Rozwiązuj problemy, czytaj książki, komunikuj się, o tak: najważniejsze jest nauczyć się korzystać z Google. Idź na rozmowy kwalifikacyjne, nawet jeśli uważasz, że nie masz jeszcze wystarczającej wiedzy. W każdym razie jest to przeżycie. To zadziałało dla mnie, zadziałało dla tysięcy innych osób - może zadziałać także dla Ciebie! Powodzenia i powodzenia dla wszystkich! Niech moc będzie z Tobą!
Dawno, dawno temu w odległym, syberyjskim mieście... Po ukończeniu szkoły w 2012 roku, podobnie jak wielu moich rówieśników, nie bardzo rozumiałem, co chcę dalej robić i było mi to obojętne. Jedyne co zrozumiałem to to, że muszę zdobyć wyższe wykształcenie (na pewno nie chciałem iść do wojska). Aplikacje zostały rozesłane niemal losowo do różnych uczelni w naszym kraju na różne specjalizacje, a kilka miesięcy później wstąpiłem do NSTU na kierunku Elektroenergetyka i Elektrotechnika. 4 lata w hostelu minęły szybko i przyjemnie – w 2016 roku kończę studia licencjackie i rozpoczynam studia magisterskie. Ale nagle zaczynam rozumieć, że wcale nie chcę tego robić. Po chwili namysłu zdecydowano: chcę zostać programistą! Przecież spędziłem już dużo czasu przy komputerze (zapalony gracz), więc dlaczego nie spróbować spędzić tego czasu pożytecznie i za pieniądze? Szybko zdecydowałem się na język, wyszukując w Google „najlepsze języki programowania” i 13 listopada 2016 r. rozpoczęła się moja podróż! Ogólnie nie miałem dużo czasu, bo... Przestałem uczęszczać na zajęcia na uczelni i już na pierwszych zajęciach (w styczniu) oczekiwano, że mnie wyrzucą. Oznacza to, że w ciągu 2-3 miesięcy musiałem nauczyć się języka od zera i znaleźć pracę. Codziennie od rana do wieczora przeglądałem Google i szukałem wszelkich możliwych informacji na temat Javy. Pobrałem kilka ogromnych książek, przeczytałem artykuły, obejrzałem filmy, ale miałem mętlik w głowie. Czy dobrze pamiętam pierwszy dzień? kiedy zacząłem czytać „Filozofię JAVA”: od pierwszych stron nic nie jest jasne, muszę wszystko przeczytać jeszcze raz kilka razy, ale nie jest lepiej. Już zaczynam wątpić w to wydarzenie, ale wtedy pojawia się ON – JavaRush! Promień światła na końcu tunelu. Jakie to wszystko było proste, jasne i interesujące. Odłożyłem wszystkie książki na bok i całkowicie zanurzyłem się w rozwiązywaniu problemów. Już pod koniec grudnia osiągam poziom 20+. Jednocześnie uczę się podstaw HTML, CSS i GIT. Pierwsze rozdziały książki nie wywołują już takiego horroru i wszystko zaczyna mi się układać w głowie samotnie. A już na początku stycznia 2017 przygotowywałam pierwsze CV i wysyłałam je do kilku firm. Oczywiście trudno było w to uwierzyć, ale wiedza, którą zdobyłem na 22 poziomach w JavaRush wystarczyła, aby zakwalifikować się na staż w dużej firmie fintech (wybierając 10 osób z 97), a jednocześnie zostałem również zatrudniony jako pełnoprawny Junior Developer w drugiej, małej firmie zajmującej się tworzeniem oprogramowania. Tak zaczęła się moja podróż do wspaniałego świata IT. Potem było dużo ciekawych i niezbyt ciekawych rzeczy, skończyło się na tym, że nie skończyłem stażu, zostałem, żeby pracować w małej firmie. To było wspaniałe doświadczenie. Przez 2 lata pracy tam dorastałem na mocnej środkowej pozycji, poznałem wiele nowych technologii, frameworków i narzędzi, moja pensja wzrosła 5-krotnie, liczba pracowników wzrosła z 5 do 30+, poznałem fajnych ludzi, zyskałem doświadczenie w technice. przeprowadzanie wywiadów z młodszymi programistami i mentorowanie ich, doświadczenie w zarządzaniu zespołem. A w grudniu 2018 roku otrzymałam ofertę z banku w Moskwie, której nie mogłam odmówić, ale to już inna historia :) Na zakończenie chcę powiedzieć: Kochani, nie bójcie się dążyć do celu. Rozwiązuj problemy, czytaj książki, komunikuj się, o tak: najważniejsze jest nauczyć się korzystać z Google. Idź na rozmowy kwalifikacyjne, nawet jeśli uważasz, że nie masz jeszcze wystarczającej wiedzy. W każdym razie jest to przeżycie. To zadziałało dla mnie, zadziałało dla tysięcy innych osób - może zadziałać także dla Ciebie! Powodzenia i powodzenia dla wszystkich! Niech moc będzie z Tobą!
GO TO FULL VERSION