Przerwa kawowa #51. 4 proste sposoby, aby programista uniknął zmęczenia psychicznego. 7 kroków, które pomogą Ci pokonać strach przed kodowaniem

4 proste sposoby, aby programista uniknął zmęczenia psychicznego

Źródło: Dev.to Programowanie może być bardzo trudnym przedsięwzięciem. Musisz pamiętać, co robisz. Zapamiętaj kontekst i wewnętrzne działanie aplikacji lub systemu. Weź pod uwagę składnię i cechy języka, w którym napisany jest kod. Zapamiętaj lokalizację konkretnego fragmentu kodu, aby w razie potrzeby móc do niego wrócić później. Pamiętaj, które etapy pracy zostały już zakończone, a które nie. Przy tym wszystkim wciąż musisz uczyć się nowych technologii, narzędzi i języków. Wszystkie te rzeczy, o których trzeba pamiętać, walczą o miejsce w Twojej głowie. W rezultacie możesz czuć się przygnębiony i mieć wrażenie, że Twój mózg zamienił się w papkę. Podejmowanie decyzji staje się trudne, ponieważ za dużo myślisz, nadmiernie analizujesz i nadmiernie komplikujesz wszystko. Zapominasz, co miałeś zamiar zrobić teraz i co planujesz zrobić później. W końcu poczujesz się zmęczony psychicznie. Nasza głowa nie jest przystosowana do ciągłego przechowywania i przetwarzania tak ogromnej ilości informacji. Na szczęście istnieją co najmniej cztery skuteczne sposoby na zmniejszenie obciążenia psychicznego.

1. Zapisz wszystko

Pierwszą rzeczą, o której chcę porozmawiać, jest technika Davida Allena „Getting Things in Order” . W swojej książce David porusza powszechny problem: ludzie muszą śledzić, zapamiętywać i organizować zbyt wiele rzeczy w życiu. Mogą być związane z pracą, przyjaciółmi, hobby, rodziną. Zwykle wszystkie te informacje są przechowywane w naszych głowach i w rezultacie dość trudno jest nimi zarządzać. Allen uważa, że ​​nasze mózgi nie są najlepszym miejscem do przechowywania informacji. O wiele bardziej produktywne jest wykorzystanie go jako źródła pomysłów. Jako miejsce kreatywnego myślenia. A najlepszą rzeczą, jaką możesz w tym celu zrobić, jest próba uwolnienia mózgu od konieczności zapamiętywania niepotrzebnych rzeczy. Rozwiązanie jest proste i genialne: zapisz wszystko, o czym musisz pamiętać. Możemy nagrać sposób działania aplikacji. Potrafimy zapisać podstawowe zasady składni języka programowania. Możemy sporządzić listę zadań, zawierającą wszystko, o czym nie powinniśmy zapomnieć. Im więcej zapiszesz, tym mniej informacji Twój mózg będzie musiał przechowywać w pamięci. W ten sposób zmniejszamy obciążenie psychiczne.

2. Dodaj do zakładek rzeczy, do których chcesz wracać.

Jeśli znajdziesz błąd w kodzie i nie zanotujesz jego lokalizacji, ryzykujesz, że o nim zapomnisz i odwrócisz jego uwagę od innego zadania. W rezultacie będziesz tracić czas na szukanie tego błędu. Aby uniknąć takiej sytuacji, wystarczy proste rozwiązanie: za każdym razem, gdy poczujemy potrzebę odwrócenia uwagi od innych zadań, zanotuj to. Uwierz mi: nie będziesz w stanie zapamiętać wszystkiego. Ponadto zwiększa obciążenie mózgu. Nie zawsze możliwe jest także natychmiastowe zajęcie się znalezionym problemem. Wyobrażam sobie nagromadzenie zadań jako stos talerzy o różnych kształtach, które musimy zachować w równowadze. Trzymanie jednego talerza w dłoniach nie jest trudne. Ale za każdym razem, gdy coś nas rozprasza, do naszego stosu dodawany jest kolejny talerz. Stopniowo stos staje się ciężki i niestabilny, a utrzymanie go w równowadze staje się coraz trudniejsze. A więc: gdybyśmy biorąc każdy nowy talerz, kładli na stół stary (zapisując go), musielibyśmy trzymać tylko jeden talerz. Obciążenie jest zmniejszone. A nasze mózgi mogłyby skupić się na wykonywanym zadaniu, zamiast na utrzymywaniu równowagi między talerzami.

3. Zrób sobie przerwę w pracy

Jedna z szeroko rozpowszechnionych teorii głosi, że sen pomaga w odciążeniu mózgu. Podczas snu mózg usuwa nieistotne wspomnienia i zatrzymuje te ważne. Ponadto podczas snu mózg zajmuje się myślami i uczuciami. Nasz mózg to złożone urządzenie. Nadal nie do końca wiemy, jak to działa i co robi. Ale pomysł pozbycia się zastoju we śnie prowadzi nas do kolejnego – że nasz mózg może pracować „w tle”. Nie musimy specjalnie myśleć o problemie, aby nasz mózg go przetworzył. To wyjaśnia, dlaczego wiele przypadkowych pomysłów rodzi się podczas joggingu lub brania prysznica. Musimy wykorzystać pracę mózgu w tle. Po co walić głową w ścianę, próbując rozwiązać problem, skoro możesz zrobić sobie przerwę i pozwolić swojemu mózgowi uporać się z nim w spokoju?

4. Rozmawiaj z ludźmi

Czy słyszałeś kiedyś o „debugowaniu plastikowego kaczątka”? Ideą tego podejścia jest to, że w obliczu problemu programista wyjaśnia swój kod, czasem linijka po linijce, plastikowej kaczce dziecka. Stawia się więc w pozycji nauczyciela i tłumaczy, że musi napisać kod w ten sposób i tak jak to robi obecnie. Co dziwne, za pomocą tej metody często można ustalić, na czym polega problem. Kaczątko, będąc przedmiotem nieożywionym, pełni rolę wdzięcznego słuchacza. Tracisz jednak wiele korzyści płynących z rozmowy z żywą osobą. Przecież ta osoba może:

• zadawać pytania, które zmuszą Cię do ponownego przemyślenia swojego podejścia,
• doradzić jak najlepiej przystąpić do zadania,
• zaproponować alternatywne rozwiązanie,
• pokazać inne spojrzenie na problem,
• podziel się swoim doświadczeniem,
• porozmawiać o istniejących rozwiązaniach.

Umiejętność dzielenia się wiedzą ze współpracownikami to cenna umiejętność. Kiedy dwie osoby myślą o problemie, wysiłek umysłowy włożony w jego rozwiązanie podwaja się. Dzięki temu można uzyskać lepsze rozwiązanie (na tym opiera się programowanie w parach).

Wniosek

Programowanie to złożona czynność. Programiści często muszą przechowywać w pamięci wiele niepotrzebnych rzeczy. Ale jednocześnie oczekuje się od nich natychmiastowego znalezienia kreatywnych rozwiązań złożonych problemów. Wszystko to prowadzi do przeciążenia psychicznego. Aby rozwiązać ten problem, musimy jak najbardziej odciążyć mózg, pozwalając mu skoncentrować się wyłącznie na bieżącym zadaniu. Aby to zrobić, możemy:

• zapisuj wszystko, co ważne
• utwórz zakładki, aby móc później wrócić do czegoś ważnego,
• poświęć trochę czasu na nieprogramowanie, aby mózg mógł się zregenerować,
• zmienić perspektywę i wymienić myśli z innymi ludźmi.

7 kroków, które pomogą Ci pokonać strach przed kodowaniem

Źródło: Nickbulljs Większość ludzi, którzy boją się programowania, tak naprawdę boi się porażki. Jeszcze zanim zaczniemy uczyć się języka, z góry jesteśmy pewni, że poniesiemy porażkę. Dlaczego to się dzieje? Może być kilka powodów:

• możemy pomyśleć, że programowanie jest zbyt trudne;
• jesteśmy pewni, że nie jest nam to „dane”;
• Wpływa na nas stereotyp, że jesteśmy za starzy, aby zacząć.

W razie potrzeby listę można kontynuować. Ale nie oszukujmy się: to wszystko są tylko wymówki. A za każdą wymówką ukrywamy strach przed porażką. To on nas powstrzymuje. Jeśli jesteśmy pewni naszej nieuniknionej porażki, najprawdopodobniej niczego nie zaczniemy. Przecież uważamy, że skoro i tak nic nie wyjdzie, więc po co zaczynać. Oznacza to, że po prostu nie mamy powodu podejmować się zadania, ponieważ z góry jesteśmy przekonani, że próba zakończy się porażką. Mniej więcej tak rodzi się strach przed programowaniem. Po prostu myślimy, że nie może nam się udać. Aby pokonać strach, musisz przeprogramować swój mózg, aby osiągnąć sukces. Zobaczmy, jak to zrobić.

1. Brak talentu do programowania

Większość ludzi myli talent z latami praktyki. Kiedy widzimy dobre wyniki, często mówimy „Ta osoba jest utalentowana”. Ale w rzeczywistości ta osoba po prostu zaczęła ćwiczyć wcześnie. Zawsze łatwo jest przypisać swoje niepowodzenia brakowi „talentu”. Zamiast tego lepiej zacząć ćwiczyć. Zacznij pisać kod przez 30 minut przynajmniej co drugi dzień. Nie ma znaczenia, jak dobry jesteś w programowaniu na początku, musisz po prostu zacząć to robić.

2. Wybierz zadanie, a nie język

Większość ludzi rozpoczyna swoją przygodę z programowaniem w niewłaściwym miejscu. Pierwszą rzeczą, którą robią, jest wybór języka programowania. Ale musisz zacząć od problemu, który chcesz rozwiązać. Nie piszemy kodu tylko dla zabawy. Za pomocą kodu rozwiązujemy niektóre problemy. Dlatego najpierw powinieneś zdecydować, jakie problemy chcesz rozwiązać w przyszłości, nad jakimi projektami pracować. Kiedy już podejmiesz decyzję, możesz wybrać język najbardziej odpowiedni do rozwiązania tych problemów.

3. Prawo Pareto w kodowaniu

Aby zacząć pisać kod i coś z nim stworzyć, nie potrzebujesz 100% wiedzy z zakresu programowania. Zastosuj prawo Pareto . Zgodnie z tym prawem „20% wysiłku daje 80% wyniku, a pozostałe 80% wysiłku daje tylko 20% wyniku”. Innymi słowy, żeby stworzyć 80% produktu trzeba znać tylko 20% języka programowania (upraszczam, ale ogólna idea jest jasna). Zacznij od nauki podstaw języka, a następnie w razie potrzeby przejdź do bardziej szczegółowych informacji. Nie ma potrzeby od razu odskakiwać w otchłań specyfikacji języków programowania. To wydłuży Twoją podróż edukacyjną na miesiące. Zacznij od podstaw, a następnie kop głębiej.

4. Skup się na jednej rzeczy na raz

Nauka więcej niż jednego lub dwóch języków jednocześnie prowadzi do niepożądanych konsekwencji:

1. Jesteś rozproszony.
2. Odkładasz moment, w którym możesz zacząć prawdziwą pracę.
3. Nie widzisz postępu i ciągle odkładasz wszystko „na przyszłość”.

Aby temu zapobiec, wybierz jeden język i trzymaj się go. Przestań przełączać się między różnymi językami. Wielozadaniowość nie działa. Skup się na jednej rzeczy na raz.

5. Zacznij nad czymś pracować

Najlepiej uczysz się, robiąc. Zdobywanie wiedzy bez zastosowania jej w praktyce jest stratą energii. W końcu wiele po prostu zapomnisz. Aby temu zapobiec, należy utrwalić zdobytą wiedzę w praktyce. Czy oglądasz tutoriale wideo na YouTube? Otwórz edytor i wpisz kod, który właśnie zobaczyłeś. Studiujesz tworzenie stron internetowych? Wybierz prosty projekt i zacznij nad nim pracować.

6. Oszukaj swój mózg

Kiedy otwieramy naszą listę zadań i widzimy coś w rodzaju „Utwórz witrynę internetową”, często po prostu odkładamy to zadanie na czas nieokreślony. Wiemy, że będzie to wymagało wiele wysiłku i czasu, na które nie jesteśmy jeszcze gotowi. Pamiętaj jednak, że odkładając wszystko „na jutro”, ryzykujesz, że nigdy nie zaczniesz rozwiązywać problemu. Podziel duże zadanie na małe części. Etapy pracy powinny być takie, aby każde małe zadanie można było rozwiązać w ciągu 2-4 godzin. Pełna lista zadań:

1. Utwórz stronę internetową

Szczegółowa lista zadań:

1. Kup nazwę domeny.
2. Stwórz projekt strony internetowej.
3. Utwórz interfejs użytkownika strony głównej za pomocą CSS i HTML.
4. ...

Gdy teraz otworzysz listę zadań, rozpoczęcie pracy będzie wymagało mniej wysiłku. A to jest ważne, bo jeśli nie zaczniesz ćwiczyć, będziesz się uczyć wiecznie .

7. Ustrukturyzuj swój strach

I na koniec moja ulubiona rada Tima Ferrissa. Jest autorem bestsellerowej książki 4-godzinny tydzień pracy i gospodarzem jednego z najpopularniejszych podcastów na świecie, The Tim Ferriss Show. Strukturyzacja może pomóc Ci przezwyciężyć strach przed kodowaniem i inne lęki. Oto jak to się robi (tutaj jest pełna wersja ):

1. Utwórz trzy kolumny i oznacz je „Definicja”, „Zapobieganie”, „Przeciwdziałanie”.
2. W pierwszej kolumnie napisz, czego dokładnie się boisz, co powstrzymuje Cię przed podjęciem aktywnych działań.
3. W drugiej kolumnie wypisz sposoby zapobiegania najgorszym scenariuszom.
4. W trzeciej kolumnie wypisz sposoby naprawienia wyrządzonych szkód (jeśli rzeczywiście dojdzie do najgorszego scenariusza).
5. Oceń szkodliwy wpływ najgorszych scenariuszy w skali od 1 do 10.
6. Oceń potencjalną korzyść z sukcesu w skali od 1 do 10.
7. Narysuj jeszcze trzy kolumny i oznacz je „6 miesięcy”, „1 rok”, „3 lata”.
8. Zapisz potencjalny koszt swojej bierności.

Wniosek

Mam nadzieję, że te siedem wskazówek pomoże Ci rozpocząć programowanie i osiągnąć swoje cele. Pamiętaj, że jeśli z góry skazujesz się na porażkę, sprawa na pewno zakończy się niepowodzeniem. Nie rób tego!