اندروید چگونه کار می کند. مقدمه ای برای توسعه دهندگان جاوا

در میان برنامه نویسان جاوا، هر از چند گاهی صحبت هایی در مورد توسعه برای اندروید می شنوید. اندروید چیزی است که در چند سال گذشته جاوا را در خط مقدم نگه داشته است. درک یا دانستن اندروید برای توسعه دهندگان جاوا چقدر مهم است؟ خوب، بستگی به این دارد که آیا شما توسعه برنامه را دوست دارید و آیا می خواهید افراد زیادی از برنامه های شما استفاده کنند. اگر بله، پس اندروید این فرصت را به شما می دهد. تعداد گوشی‌هایی که از سیستم عامل اندروید استفاده می‌کنند میلیون‌ها دستگاه است و همچنان سریع‌تر از تعداد آیفون‌های دارای iOS در حال رشد است. این بدان معناست که برای یک توسعه‌دهنده جاوا، یادگیری نحوه برنامه‌نویسی برای اندروید، که این مقاله به آن اختصاص دارد، منطقی است. این نیز یکی از دلایل خوب برای یادگیری برنامه نویسی جاوا در وهله اول است. از این بررسی، اصول اولیه اندروید را، بدون جزئیات غیر ضروری، اما در حجم کافی، یاد خواهید گرفت. یکی از مزیت‌های آشکار توسعه‌دهندگان جاوا نسبت به دیگران این است که API Android بسیار شبیه به API زبان جاوا است و اندروید، اگر نه همه کلاس‌های موجود در J2SE SDK، حداقل از مهم‌ترین کلاس‌ها پشتیبانی می‌کند. مزیت دیگر: می توانید از همان ابزارهایی که برای جاوا استفاده می کنید برای توسعه اندروید استفاده کنید. به عنوان مثال Eclipse IDE، زیرا گوگل افزونه ای برای Eclipse برای توسعه برنامه های اندروید ارائه می دهد. هنگام شروع کار با Android، ارزش بررسی راهنماهایی مانند Head First Android Development و Android in Action (ویرایش سوم) را دارد که دو تا از بهترین کتاب‌های اندروید برای توسعه‌دهندگان جاوا هستند. برعکس، اگر بخواهید برای iOS شروع به توسعه کنید، فرآیند سختی برای یادگیری زبان Objective-C و iOS SDK خواهید داشت. به نظر من تغییر به Objective-C و iOS برای یک توسعه دهنده C++ منطقی تر از یک توسعه دهنده جاوا است. بنابراین جنگ کلاسیک بین جاوا و ++C با توسعه اپلیکیشن گوشی هوشمند ادامه دارد. در هر صورت، بیایید ویژگی های عملکرد داخلی اندروید را درک کنیم.

اندروید چگونه کار می کند؟

همانطور که قبلاً اشاره کردم، سیستم عامل اندروید از جاوا برای توسعه برنامه ها استفاده می کند. می‌توانید کد برنامه Android را با استفاده از Java API ارائه شده توسط Google بنویسید ، که سپس در فایل‌های کلاس کامپایل می‌شود. اینجاست که شباهت به پایان می رسد. اندروید از ماشین مجازی جاوا (JVM) برای اجرای فایل های کلاس استفاده نمی کند، در عوض از ماشین مجازی Dalvik استفاده می کند که JVM واقعی نیست و بایت کد جاوا را اجرا نمی کند. برای اجرا در ماشین های مجازی Dalvik، فایل های کلاس به فرمت DEX کامپایل می شوند (Dalvik EXecutable - Dalvik executable files). پس از تبدیل به فرمت DEX، فایل‌های کلاس به همراه منابع دیگر در بسته‌های Android (APK) برای توزیع و نصب در دستگاه‌های مختلف قرار می‌گیرند. نکته اصلی که باید بدانید این است که کتابخانه کلاس ماشین مجازی Dalvik مبتنی بر زیر مجموعه ای از پروژه Apache Harmony است و در نتیجه از همه API های J2SE پشتیبانی نمی کند. اگر از Eclipse IDE برای نوشتن کد برای برنامه‌های اندرویدی استفاده می‌کنید، لازم نیست زیاد نگران باشید، زیرا دارای تکمیل کد است. حالا بیایید بفهمیم که برنامه های اندروید چگونه روی دستگاه ها اجرا می شوند.

برنامه های اندروید چگونه روی دستگاه ها اجرا می شوند؟

اگر با سیستم عامل لینوکس و مفهوم فرآیند آشنایی داشته باشید، درک نحوه اجرای برنامه های اندرویدی آسان خواهد بود. به طور پیش فرض، سیستم عامل اندروید یک شناسه کاربری منحصر به فرد را به هر برنامه اختصاص می دهد. هنگامی که برنامه های اندروید راه اندازی می شوند، هر یک از آنها در فرآیند خاص خود، در ماشین مجازی خود اجرا می شوند. سیستم عامل اندروید راه اندازی و خاتمه فرآیندهای برنامه را در صورت نیاز کنترل می کند. این بدان معنی است که همه برنامه های اندروید جدا از یکدیگر عمل می کنند، اما، البته، می توانند درخواست دسترسی به سخت افزار و سایر منابع سیستم را داشته باشند. اگر با توسعه برنامه های کاربردی موبایل، مثلاً در J2ME آشنا هستید، احتمالاً با مفهوم حقوق دسترسی (مجوزها) برخورد کرده اید. هنگامی که یک برنامه Android را نصب یا راه اندازی می کنید، حقوق لازم برای دسترسی به اینترنت، دفترچه تلفن یا سایر منابع سیستم را درخواست می کند. کاربر صراحتاً این حقوق را اعطا می کند، در غیر این صورت اقدام رد می شود. همه این مجوزها در فایل مانیفست برنامه اندروید توضیح داده شده است. برخلاف جاوا، مانیفست اندروید یک فایل XML است که تمام اجزای برنامه و تنظیمات مربوط به آنها را فهرست می کند. چهار جزء اصلی یک برنامه اندرویدی عبارتند از: فعالیت ها، خدمات، ارائه دهندگان محتوا و گیرنده های پخش. از این میان، رایج‌ترین فعالیت‌ها مربوط به یک فرم صفحه نمایش جداگانه از یک برنامه Android است. به عنوان مثال، یک بازی برای سیستم عامل اندروید ممکن است چندین صفحه داشته باشد: برای ورود، سوابق، دستورالعمل ها و صفحه بازی. هر یک از این عناصر مربوط به فعالیت های مختلف در برنامه شما است. مانند جاوا، خوبی اندروید این است که برخی از وظایف را برای توسعه دهنده انجام می دهد، مانند ایجاد اشیاء فعالیت. کلاس مسئول سازماندهی فعالیت هاست System. اگر نیاز به شروع یک فعالیت دارید، فقط باید یک متد را startActivity()با یک شی Intentبه عنوان پارامتر فراخوانی کنید. در پاسخ به این فراخوانی، کلاس Systemیا یک شیء اکتیویتی جدید ایجاد می کند یا از شیء قدیمی استفاده مجدد می کند. همانند مجموعه زباله جاوا، که وظیفه بسیار مهم استفاده مجدد از حافظه را بر عهده دارد، اندروید شروع، توقف، ایجاد و از بین بردن برنامه ها را مدیریت می کند. ممکن است به نظر برسد که آنها را بیش از حد محدود می کند، اما اینطور نیست. اندروید رویدادهای چرخه حیات را ارائه می‌کند که می‌توان آن‌ها را نادیده گرفت تا در این فرآیند تداخل ایجاد کند. همه چیز در مورد نحوه عملکرد Android است . به عنوان یک توسعه دهنده جاوا، مطمئناً یادگیری اندروید منطقی است زیرا از جاوا استفاده می کند، بنابراین می توانید از دانش خود در مورد تکنیک های برنامه نویسی جاوا، الگوهای طراحی و بهترین شیوه ها برای ایجاد برنامه های اندروید خوب استفاده کنید. البته، شما باید خود را با برخی از چیزهای خاص اندروید تطبیق دهید، اما این به طور طبیعی با گذشت زمان اتفاق خواهد افتاد. پس برای چی منتظری؟ ادامه دهید، اندروید را یاد بگیرید و اولین برنامه HelloWorld Android خود را بنویسید! در نهایت، ممکن است بخواهید نگاهی به چند کتاب خوب در زمینه اصول اولیه توسعه اندروید بیندازید، مانند Head First Android Development که بهترین کتاب اندروید است. منبع: معرفی نحوه عملکرد اندروید برای برنامه نویسان جاوا