10 gier wideo z podtekstem filozoficznym

Jeśli ktoś nie wie, BAFTA to Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych, która jakiś czas temu zaczęła przyznawać nagrody nie tylko filmom, ale także grom wideo. Niedawno nagroda BAFTA zwiększyła liczbę nominacji do gier o jedną pozycję. Nowa kategoria nosi nazwę Game Beyond Entertainment. Nagroda ta zostanie przyznana grom wideo, które nie tylko bawią, ale także poruszają poważne problemy świata poprzez empatię i wpływ emocjonalny, przedkładając treść ponad rozrywkę. Przedstawiciele Akademii zauważyli, że wszyscy kandydaci będą oceniani wyłącznie pod kątem treści, czyli nastroju emocjonalnego, tematu i innowacyjnego wykorzystania środowiska gry. Trudno powiedzieć, co dokładnie pracownicy naukowi BAFTA mają na myśli, mówiąc o problemach świata rzeczywistego i zaangażowaniu emocjonalnym. Jednak wszyscy gracze w naszej redakcji od razu przypomnieli sobie kilka gier, które być może kiedyś kwalifikowałyby się do tej nagrody. Można w nich odnaleźć wydźwięk filozoficzny, ale i dość głęboko naświetlone problemy otaczającego świata. Przedstawiamy tę listę Twojej uwadze.

Undertale

Rok wydania i platformy: 2015 (Windows, MacOS), 2016 (Linux), 2017 (PS4, PS Vita). Wynik Metacritic: 92. Kwestie poruszane przez grę: chęć robienia złych rzeczy dla krótkotrwałych korzyści osobistych, etykietowanie. Jeśli nie zniechęca Cię niezbyt reprezentacyjny, zbyt „oldschoolowy” wygląd tej niezależnej gry, najprawdopodobniej będziesz w stanie docenić jej cudowną historię. Opowieść o dziecku, które trafia do niezrozumiałego lochu pełnego stworzeń zwanych potworami. Tak naprawdę, jeśli przyjrzysz się uważnie, okaże się, że „potwory” wcale nie są takimi potworami. W tej grze jest kilka zakończeń i możesz przejść je drugi raz, nie zabijając ani jednej żywej istoty. A jeśli kogoś zabijesz... obiecujemy, że pod koniec gry poczujesz się źle z powodu tej akcji. Ta gra sprawia, że ​​myślisz o decyzjach, które podejmujemy w oparciu o etykiety, bez myślenia o konsekwencjach. Pomysł, że „jeśli ktoś wydaje się potworem, niekoniecznie jest potworem”, nie jest nowy w grach. Na przykład w 1994 roku na konsolę Sega Genesis (Mega Drive) wydano grę RPG Crusader of Centy z tym samym pomysłem. To prawda, że ​​​​była to o wiele bardziej tradycyjna zabawka na swoje czasy niż Undertale na swoje czasy.

Ścieżka

Rok wydania i platforma: 2009 (Windows, MacOS). Wynik Metacritic: 79 Problemy poruszane przez grę: przemoc wobec dziewcząt. Konceptualna gra niezależna opowiadająca o losach kilku „czerwonych kapturków” w różnym wieku. Poświęcony jest problemowi przemocy wobec dziewcząt: każda z bohaterek ginie z rąk swojego osobistego „szarego wilka”. Ciekawe sekwencje dźwiękowe i wideo wciągają Cię do gry. Próbujesz znaleźć sposób, aby uniknąć smutnego zakończenia, ale tak naprawdę jest tylko jedna opcja - nie pozwolić, aby „wilki” zabrały cię w głąb lasu (a to jest nieosiągalne w grze).

Spec Ops: Linia

Rok wydania i platformy: 2012 (Windows, MacOS, Linux, PS3, Xbox 360). Wynik Metacritic: 76 (PC, Xbox), 77 (PS3). Problemy poruszane przez grę: zdrada. Na pierwszy rzut oka jest to zwykła „gra wojenna”, typowa strzelanka z widokiem z perspektywy trzeciej osoby. Akcja gry toczy się w mieście Dubaj w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, które po serii burz piaskowych na dużą skalę zamieniło się w strefę katastrofy. Główni bohaterowie, żołnierze sił specjalnych Delty, trafiają na front konfliktu z udziałem rebeliantów batalionu piechoty armii amerykańskiej. W miarę postępów w grze będziesz musiał podejmować bardzo trudne decyzje moralne, a na koniec zaczniesz walczyć z własnym ludem, ponieważ okazuje się, że wszystkie okropności, które dzieją się w grze, są dziełem twoich pracodawców i sojuszników.

Ten smok, rak

Rok wydania i platformy: 2016 (iOS, Windows, OUYA, Mac OS, Android). Wynik Metacritic: 78. Zagadnienia poruszane przez grę: życie człowieka ze śmiertelną chorobą, cierpienie jego rodziny. Tę grę bardzo trudno opisać, a tym bardziej grać. Oto małe osobiste hospicjum dla deweloperów, historia rodziny Ryana i Amy Green, których roczny syn zachorował na nowotwór. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, ile kosztował ich ten rozwój, ale pewnie było im to potrzebne, żeby pokazać wartość życia i uczcić pamięć pięcioletniego Joela, którego w końcu zabrał „ten smok, rak” po cztery lata walki o życie. Czasami smoki można pokonać, ale niestety nie zawsze. Prawdopodobnie najstraszniejsza gra w historii branży.

Seria Persona

Rok wydania i platformy: Persona 4: 2008 (PlayStation 2), 2012 (PlayStation Vita). Persona 5: 2017 (PlayStation 3, PlayStation 4) Punktacja Metacritic: Persona 4 Golden (PS Vita): 93. Persona 4 (PS2): 90. Persona 5: 93. Zagadnienia poruszane w grze: pogodzenie się z samym sobą, z osobowość ciemnej strony, presja społeczna na osobę. Przede wszystkim wspomnijmy o grze Persona 4, ponieważ jest to gra, z którą autor tych linijek jest najbardziej zaznajomiony. Na pierwszy rzut oka jest to mistyczna kryminał o uczniach i dla uczniów. Ale tak naprawdę, jeśli pominiemy wiek i zwykłe otoczenie głównych bohaterów, można poczuć, jak głęboko kopali autorzy serii. Filozofia gry jest dosłownie wpleciona w rozgrywkę. W istocie sama nazwa „Persona” została zaczerpnięta z książek Junga i oznacza kompromis pomiędzy jednostką a społeczeństwem. W grze Twoje Alter ego i jego przyjaciele prowadzą śledztwo w sprawie morderstwa i walczą nie tylko z potworami, ale także z Duchami. Ta koncepcja również wywodzi się z filozofii: według Junga „Duch” to ta część Twojego „ja”, której nie akceptujesz w sobie. A te dzieci w wieku szkolnym w „Personie” muszą się urzeczywistnić, rozpoznać swojego ducha – tylko w ten sposób mogą go pokonać i zyskać swoją osobowość. Najnowsza gra z serii, Persona 5, skupia się na wyzwaniach życia w społeczeństwie, które dosłownie skuwa cię kajdanami i agresywnie mówi ci, kim jesteś, nie zważając na twoją opinię o sobie. Główni bohaterowie, ci sami licealiści, próbują wyrwać się z tych „kajdan”. Każdy z bohaterów jest w pewnym stopniu wyrzutkiem, okazuje się jednak, że potrafi eksplorować niewidoczne dla większości „Twierdze”, utkane z myśli i pragnień ludzi. Dążą do wykorzenienia zła, kradnąc serca nieżyczliwych ludzi, niszcząc w ten sposób fortece.

Trylogia Mass Effect

Rok wydania i platformy: Mass Effect 2007 (PC), 2008 (Xbox 360), 2012 (PlayStation 3), Mass Effect 2 Oceny w serwisie Metacritic: Mass Effect: 89 (PC), 91 (Xbox), 85 (PS3) Mass Effect 2:94 (PC), 96 (Xbox), 94 (PS3) Mass Effect 3:89 (PC), 93 (Xbox), 93 (PS3) Problemy poruszane w grze: rasizm. Bardzo krótka fabuła bez spoilerów: 2183, komandor Shepard, dowódca statku kosmicznego Normandia, rozpoczyna swoją odyseję poświęconą ocaleniu świata przed jakimś uniwersalnym złem, które może zniszczyć każde życie organiczne. Co na tej liście robi słynna seria kosmicznych akcji/RPG? Wybory moralne, jakich dokonujesz w grze, są bardzo warunkowe. Nawet jeśli wybierzesz „czerwone” linie i zachowasz się jak ostatni, hm… niegrzeczny, pozostaniesz głównym bohaterem galaktyki, który uratuje ją od pewnej śmierci. Tak, niektóre twoje działania mają wpływ na konsekwencje, ale wiele dobrych gier ma takie podejście. Gra porusza jednak dość głęboki temat, którego nie da się uniknąć we współczesnym świecie. Chodzi o rasizm. W świecie Mass Effect istnieje organizacja o nazwie Cerberus, która tak wysoko stawia interesy rasy ludzkiej, że zaniedbuje interesy galaktyki. Znajduje się tu Rada, do której nie wszystkie rasy mogą dołączyć. Jest nawigator Pressley, dziedziczny wojskowy, który wyjątkowo negatywnie odnosi się do decyzji Sheparda o uzupełnieniu załogi statku kosmitami. Są tu nawet „Cyganie” – turiańska flota nomadów, której nikt nie chce gościć, a przedstawiciele tej rasy są unikani i traktowani ze skrajnymi uprzedzeniami. I pomimo decyzji podejmowanych przez gracza, gra stara się pokazać, że ludzkość sama nie jest w stanie ocalić galaktyki. Tak jak każda inna rasa. Tylko łącząc siły, możesz pokonać potężnego wroga. Oklepany? Oczywiście, że to banalne. Ale z jakiegoś powodu ta banalna prawda nie dociera do wszystkich w prawdziwym świecie.

Firewatch

Rok wydania i platforma: 2016. Oceny na Metacritic: 81 (PC), 85 (Xbox One), 76 (PS4). Zagadnienia poruszane w grze: eskapizm, realne i mistyczne lęki, odpowiedzialność za bezczynność. Niektórzy nazwą Firewatch „symulatorem chodzenia” i powiedzą, że to wcale nie jest gra. No cóż, ktoś zobaczy, że ta niewielka praca wizualna bardzo dobrze opisuje problem ucieczki od problemów i siebie, relacji z innymi, problem bezczynności i jej konsekwencji. W grze zastosowano ciekawą technikę: od pewnego momentu będzie Ci się wydawało, że w lasach Wyoming, gdzie trafia Twój bohater, czai się coś strasznego, mistycznego... lub, w skrajnych przypadkach, przestępczość zorganizowana. Lub oba. Ale nagły zwrot - i... wynik na początku jest banalny i prosty. Jeśli jednak się nad tym zastanowić, tragedia, która się wydarzyła, w niczym nie ustępuje treścią mistycznym okropnościom. To prawda, że ​​​​aby to zrozumieć, musisz albo dużo czytać, albo mieć jakieś doświadczenie życiowe. Firewatch najprawdopodobniej nie będzie odpowiedni dla bardzo młodych ludzi.

To moja wojna

Rok wydania i platformy: 2014 (Windows), 2015 (Android/iOS), 2016 (PlayStation 4, Xbox One) Wynik Metacritic: 83. Zagadnienia poruszane w grze: przetrwanie ludności cywilnej podczas konfliktów zbrojnych. Głównym tematem This War of Mine jest przetrwanie podczas współczesnego konfliktu zbrojnego. Nie kontrolujesz żołnierza, ale grupę cywilów, którzy starają się przetrwać dzień i noc. Szukaj prowiantu i lekarstw, rabusiów, zimna, trudnych decyzji. Otóż ​​w rozszerzonej wersji This war of my: the Little Ones do tej formuły dodano dzieci, które nawet w piekle wojny pozostają dziećmi. W Twoim schronisku są bardzo mało przydatne, ciągle zagrażają sobie i innym... ale nie zostawiasz ich na pastwę losu?..

Katarzyna

Rok wydania i platformy: 2011 (PlayStation 3, Xbox 360) Wynik Metacritic: 83 (Xbox), 80 (PS3). Problemy poruszane w grze: zdrada, unikanie odpowiedzialności, infantylizm. Kolejna mało znana gra od twórców Persony, Atlus. Tym razem jest to coś więcej niż tylko dorosły, ponieważ dotyka tematów ponad 18, a mianowicie związków, zdrady, odpowiedzialności i tak dalej. Na potrzeby tej gry Atlus zadał sobie nawet trud przeprowadzenia anonimowej ankiety, która wykazała, że ​​75% mężczyzn i kobiet w wieku od 20 do 40 lat przynajmniej raz zdradziło swoją drugą połówkę. W grze wcielamy się w postać Vincenta, trzydziestokilkuletniego urzędnika, który żyje tak, jak mu się podoba i przeraża go myśl o poślubieniu swojej dziewczyny. Dlaczego? Sam tak naprawdę nie zna się, najprawdopodobniej boi się odpowiedzialności. Pewnego dnia spotyka tajemniczego nieznajomego, z którym budzi się rano w tym samym łóżku i... i wkrótce zaczyna się prawdziwy koszmar. W ciągu dnia Vincent zajmuje się połówką „oficjalną” i „nieoficjalną”, wieczorem relaksuje się z przyjaciółmi w barze, a nocą, pod postacią rogatego gościa w rodzinnych spodenkach, próbuje ratować życie i wspiąć się na niezrozumiałą wieżę z kostek, której wszyscy mieszkańcy to antropomorficzne owce, które w rzeczywistości okazują się braćmi w nieszczęściu. I to nie są tylko sny: po mieście rozeszły się pogłoski, że rano wielu młodych mężczyzn zostało znalezionych martwych w łóżkach. I tak, zakończenie gry zależy od Twoich wyborów i odpowiedzi na pytania.

Pac Man

Rok wydania i platforma: 1980 (od czasu wielokrotnego wydania na wszystkich platformach) Kwestie poruszane w grze: społeczeństwo oparte na władzy. „No cóż” – mówisz. „Co na tej mniej lub bardziej poważnej liście robi gra o koloboku uwięzionym w labiryncie z potworami i pigułkami?” Ale z Pac Manem nie jest to takie proste! Zapamiętaj zasady gry. Kiedy jesteś słaby, duchy cię pożerają. Gdy tylko dostaniesz magiczną pigułkę i staniesz się silny, nie tylko zajmiesz się swoimi sprawami i rozwiążesz swoje problemy, ale sam staniesz się duchem, który zjada wszystkich... Wyłania się bardzo smutny obraz! Nie, aby nasz bohater zmienił reguły gry, aby w końcu uspokoić swoich wrogów, aby spróbować pokojowo rozwiązać problem, póki ma władzę. Nic takiego. Albo ty, albo oni. Jeśli spojrzeć na historię naszego gatunku, wydaje się, że dokładnie tak wszystko działa, jeśli jest uproszczone do granic możliwości. Być może mamy przed sobą jeden z najbardziej prawdziwych diagramów społeczeństwa. Co niestety jest niezwykle smutne.

Posłowie i ogłoszenie

Oczywiście każdy ma swoją listę gier, które wywarły na niego osobisty wpływ. Po raz kolejny zapraszamy do pisania o nich w komentarzach! Otóż ​​w piątek w bardziej przyziemny sposób podejdziemy do kwestii gier zmieniających świat i porozmawiamy o tych dziełach deweloperów, którzy wywarli wpływ na branżę gier.