10 najbardziej potrzebnych poleceń systemu Linux

Matthew Helmke, który poświęcił wiele lat systemowi operacyjnemu Ubuntu, przedstawia 10 podstawowych poleceń, które jego zdaniem powinien znać każdy użytkownik Linuksa.

Wstęp

Rozpoczęcie pracy z interfejsem wiersza poleceń Linuksa jest przerażające , jeśli jesteś przyzwyczajony do robienia wszystkiego za pomocą ładnego interfejsu graficznego. Informacji jest mnóstwo i czasem nie wiadomo od czego zacząć. Chciałbyś odkryć funkcje, o których wiele słyszałeś, ale nie wiesz nawet, jak wyświetlić listę plików w katalogu lub poruszać się po systemie plików. W tym poście napiszę o dziesięciu podstawowych poleceniach, które moim zdaniem powinien znać każdy szanujący się użytkownik Linuksa. To nie są „10 najfajniejszych poleceń”, ani te najbardziej zagmatwane, ani te, które uczynią cię geniuszem wiersza poleceń. To tylko polecenia, których moim zdaniem powinieneś się nauczyć w pierwszej kolejności. Zakładam, że zainstalowałeś już jakąś dystrybucję Linuksa lub otrzymałeś komputer z zainstalowanym Linuksem i udało ci się dostać do wiersza poleceń, otwierając aplikację terminalową. Następnie rozpoczynasz pracę w swoim katalogu domowym (/home) z wierszem poleceń podobnym do tego: matthew@lovelace:~$ Pierwsza część to Twoja nazwa użytkownika , w tym przykładzie "matthew". Po nim następuje symbol @ , a następnie nazwa systemu, do którego jesteś zalogowany, w tym przypadku „lovelace”. UWAGA: Mam zwyczaj nadawania nazw swoim systemom imionami osób, które odegrały ważną rolę w historii informatyki. Jeśli imię Ada Lovelace nie jest wam znane, warto o niej przeczytać. Na koniec monit zawiera dwukropek, po którym następuje bieżąca lokalizacja w systemie plików. Ikona tyldy „ ~ ” w systemie Linux jest skrótem od „mój katalog domowy”. W moim przypadku jest to /home/matthew . Opisane poniżej polecenia należy wprowadzić z tego wiersza poleceń i zakończyć naciskając klawisz Enter . Dla uproszczenia założę, że używasz najpopularniejszej powłoki wiersza poleceń: bash . Nie martw się, jeśli nie wiesz, co to jest.

Lista

1. pw

   pwd oznacza „Drukuj katalog roboczy”. To polecenie zwraca lokalizację systemu plików, taką jak /usr/share lub /home/matthew. Może to być pomocne, jeśli cierpisz na stwardnienie rozsiane, jeśli zapomnisz, gdzie jesteś.

2. ls

   При использовании в отдельности, команда ls выводит список всех файлов и подкаталогов в текущем каталоге. Можно также использовать ls для вывода списка всего содержимого любого каталога, не переходя к нему, за счет добавления к команде adresа этого каталога, например: ls etc/python.

3. cd

   Эта команда приводит к смене текущего каталога на заданный. Например, команда cd /var/log перенесет вас в подкаталог log, находящийся в каталоге var.

4. touch

   Команда touch создает пустой файл с заданным именем. Создайте файл прямо сейчас и воспользуйтесь командой cd, чтобы убедиться, что он был создан в текущем каталоге: touch examplefile.

5. rm

   Команда rm удаляет файл. Для удаления созданного вами выше plik, введите: rm examplefile.

6. mkdir

   Команда mkdir создает каталог. Создайте каталог прямо сейчас и воспользуйтесь командой cd, чтобы убедиться, что он был создан в текущем каталоге: mkdir exampledirectory.

7. rmdir

   Команда rmdir удаляет каталог. Для удаления созданного вами выше каталога, введите: rm exampledirectory.

8. mv

   Команда mv перемещает заданный файл Lub каталог в указанное место. Её можно также использовать для переименования файлов и каталогов. При желании, можно сделать и то, и другое одной командой. Например, давайте переместим файл с именем sample из текущего каталога в существующий подкаталог stuff с одновременным изменением имени этого plik на example: mv sample stuff/example.

9. cp

   Команда cp копирует заданный файл Lub каталог в указанное вами место, возможно, с заданным вами новым именем plik/каталога. Воспользуемся тем же примером: cp sample stuff/example. Различие между mv и cp в том, что во втором случае исходный файл остается на своём месте.

10. man

    Команда man отображает strona справочника для заданной команды. Каждая из описанных выше команд способна на гораздо большее, чем мы уже узнали. На деле, это была лишь верхушка айсберга. У большинства команд есть опции, называемые параметрами, предназначенные для изменения их поведения по умолчанию. Например, если вы введете man ls и прочитаете strona справочника для этой команды, то узнаете о существовании чрезвычайно удобных опций, таких Jak ls -al, которая позволяет вывести список не только с именами файлов и каталогов, но и очень полезными метаданными каждого plik и каталога.

Дальнейшие шаги

Te polecenia pomogą Ci rozpocząć pracę z wierszem poleceń systemu Linux. Ale aby naprawdę z nich skorzystać, będziesz musiał przeczytać i spróbować o wiele więcej. Jeśli chcesz pracować w systemie Linux, przeczytaj o uprawnieniach do plików, czyli ustawieniach związanych z plikami/katalogami, które określają, którzy użytkownicy mogą pracować z tymi plikami/katalogami i co dokładnie mogą z nimi zrobić. Aby to zrozumieć, trzeba najpierw wiedzieć, czym są konta użytkowników i w jaki sposób korzystają z nich użytkownicy systemu, programy i zautomatyzowane procesy. Następnie poświęć trochę czasu na zapoznanie się z systemem plików Linuksa. Istnieje zestaw standardowych katalogów i plików znajdujących się w tych samych miejscach na wszystkich komputerach z systemem operacyjnym Linux. Wiedza, gdzie czegoś szukać i czego szukać, może być bardzo pomocna, zwłaszcza jeśli poświęcisz czas na nauczenie się tego, zanim wydarzy się coś wymagającego naprawy. Warto także przeczytać o różnych powłokach wiersza poleceń. Najpopularniejszymi powłokami są bash i dash, w obu przypadkach używane są powyższe polecenia, ale są też inne. Każda powłoka zawiera funkcje, które mogą Ci się spodobać lub po prostu lepiej odpowiadać Twoim potrzebom. Spójrz na tcsh, ksh i zsh. Źródło: http://www.informit.com/articles/article.aspx?p=2858803